ΟΙ 3 ΜΕΘΟΔΟΙ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ

Το σίγουρο είναι ότι εκτός από την μικρή παρέα που μεθόδευσε την είσοδό μας στο μνημόνιο, όλοι οι Έλληνες θέλουν να ξαναγυρίσουν στην ηρεμία τους και στον τρόπο ζωής που γνώριζαν, πετώντας το μνημόνιο στα σκουπίδια.

Από καθαρά οικονομικής πλευράς, είναι αδύνατον να γυρίσουμε εκεί που είμασταν. Ή θα πάμε σε καλύτερη κατάσταση ή σε χειρότερη.

Το επίσης σίγουρο είναι ότι η βελτίωση, δεν μπορεί να έρθει από μόνη της.

Υπάρχουν λοιπόν θεωρητικά, τρεις δρόμοι πορείας προς την έξοδοαπό το λεγόμενο μνημόνιο

1ος δρόμος. Τον εκφράζει ο Βενιζέλος και είναι το ίδιο το μνημόνιο, που υποτίθεται δημιουργήθηκε για να μας βάλει σε μιά οικονομική τάξη, αλλά από ότι στην πράξη αποδείχθηκε μας οδήγησε στην καταστροφή και ακόμη δεν έχουμε βρει πάτο στην βασανιστική πορεία προς την εξαθλίωση.

2ος δρόμος. Τον εκφράζει ο Τσίπρας και γενικά τα αριστερά κόμματα που είναι έξω από την βουλή. Είναι ένας δρόμος που οδηγεί εγγυημένα και άμεσα  έξω από το μνημόνιο και εξίσου εγγυημένα στην οικονομική καταστροφή όχι βασανιστικά αλλά ακαριαία και αμέσως μετά, στο κράτος δυνάστη-φυλακή που εγγυάται κάθε κομμουνιστικό καθεστώς, όπου η ιδιωτική πρωτοβουλία, που είναι ο ορισμός της ύπαρξης και του ίδιου του "υπαρξιακού είναι" του Έλληνα και της Ελληνίδας,καταργούνται βίαια, από την ισχύ του κράτους που δημιουργεί υπηκόους δούλους και αυξάνει κατακόρυφα τους φόρους.

3ος δρόμος. Τον εκφράζει η κεντροδεξιά, με όλα της τα κόμματα. Λίγο πολύ όλα τα κόμματα αυτά, Σαμαράς, Ντόρα, Καμμένος, Καρατζαφέρης, Μάνος, Δημιουργία και γιατί όχι και ο Παπαθεμελής, προτείνουν, και επισήμως δια της ενυπόγραφης επιστολής Σαμαρά τον χειμώνα που πέρασε, επαναδιαπραγμάτευση και αλλαγή της αποτυχημένης μεθόδου του μνημονίου και άνοδο της ελληνικής οικονομίας με μείωση των φόρων και ενεργοποίηση της επιχειρηματικότητας του Έλληνα με μείωση της παρεμβατικότητας του κράτους.(Το τι λένε μαλώνοντας μεταξύ τους για μικροκομματικούς λόγους δεν το λαμβάνουμε υπόψη, ούτε μας πείθουν ότι έχουν πολύ διαφορετικές τακτικές).

Στις επόμενες εκλογές, ή και χωρίς εκλογές, αυτές είναι οι επιλογές.

Συνοπτικά

1. Συνέχιση του μνημονίου και αργός θάνατος. Το σκεπτικό του είναι ότι λεφτά θα μας δώσουν.

2. Επιβολή καταπιεστικού κομμουνιστικού κράτους και ακαριαίος θάνατος. Το σκεπτικό του είναι ότι λεφτά υπάρχουν (στις καταθέσεις των πολιτών;) και θα αρχίσει το κράτος τις προσλήψεις με μεγάλους μισθούς (θυμιζει προεκλογικό  Πανανδρέου)

3. Ελεύθερη οικονομία και επικράτηση,  του πανάρχαιου δαιμονίου του Έλληνα, χάρη στο οποίο υπάρχουμε δια μέσου των χιλιετιών που κύλησαν. Στο κάτω κάτω με την μέθοδο αυτή, με τη βοήθεια πάντα του Θεού, θα έχουμε την τύχη μας στα χέρια μας. Μαγκιά μας. Το σκεπτικό είναι , λεφτά θα βγάλουμε δουλεύοντας.